Blog: Aansporingen

Na 'de vuurproef' zijn we klaar voor deel 2; 'aansporingen'.

Een aandachtige lezer herinnert zich nog wel de vuurproef die ondergetekende heeft overleefd in december ll.

De vele vragen die waren gerezen na deze eerste Bestuurdersvergadering. Vragen, niet alleen naar de onderneming toe waar ik voor de eerste keer deel van uitmaakte van de raad van bestuur, maar, ik geef het grif toe, evenveel vragen over de voor mij nieuwe rol in deze.

Jah…, meer dan 35 jaar ervaring in de hogere regionen van het ondernemingsleven, dat laat zijn sporen na. De ene dieper dan de andere, de ene ingrijpender dan de andere.

De ene … ik wou bijna volpennig schrijven « nuttiger » dan de naderen. Maar dat heb je niet gelezen beste lezer, beste ondernemer. Want dat onvoorspelbaar, dat ongepland, dat ongewild en op eerste gezicht blijkbaar onnuttig spoor, dat is juist waar het om gaat.

Ja, het bedrijfsleven laat veel sporen bij de mensen achter. Diepe sporen, valse sporen, bijstere sporen, aansporingen, ontsporingen, opsporingen, spoorlozen, sporen die we kwijt zijn, maar die toch zijn blijven hangen…

En inderdaad, elk spoor is nuttig! En de bestuurder die ooit ontspoorde kan aan de ondernemer gewoon meedelen dat hij ook ooit ontspoorde. Hij kan toevertrouwen dat ontsporen de onvermijdelijke passage is om terug het juiste spoor te zoeken. Hij kan bevestigen dat je niet zeker weet of dat juiste spoor dan ook nog naar een bestemming leidt. Hij kan zelfs toegeven dat je nooit zeker weet of die bestemming dan ook nog de juiste is.

En als de ondernemer het spoor denkt kwijt te zijn, dan kan de bestuurder, in tegenstellig tot de treinbestuurder, u terug op een spoor brengen. Door andere denksporen te suggereren, denksporen die hij ooit ook gevolgd heeft, of misschien ook niet.

Ik herinner mij die vuurproef van december ll. heel goed.

Nu zijn we drie bestuursvergaderingen verder. Zoals de ondernemer, trek ik mijn eigen spoor verder. Soms lopen die parallel, soms kruisen die elkaar, soms loop ik achter op hem of hij achter op mij.  Soms botsen we, waarna we elkaar weer aansporen om samen snel een nieuw spoor te zoeken. Overigens:  een goede ontsporing kan je veelal helpen om terug het juiste spoor te vinden.

Maar wat me hierbij semantisch vooral opvalt, en waar ik even wil bij stilstaan, is dat een spoor eigenlijk slechts de herinnering van een stap is.

Een spoor van het verleden.

De volgende stap volgt geen spoor.  De volgende stap bepaal je zelf.

“Two roads diverged in a wood. I took the one less traveled by , and that has made all the difference.” Robert Frost

M. N.,

17.05.2024